این ترانه بسیار زیبا با موضوع دفاع مقدس سروده شده و در دوران خود با استقبال بسیاری از سوی مردم مواجه شد.
جماعت یه دنیا فرقه
بین دیدن و شنیدن
برید از اونا بپرسید
که شنیده ها رو دیدن
راز سنگرای عشقُ
باید از ستاره پرسید
التهاب تشنهها رو
کی میدونه غیر خورشید؟
دلبرا، در دل سخت تو وفا نیست چرا؟
کافران را دل نرمست و ترا نیست چرا؟
برای دیدن ادامه شعر این پست را باز کنید...
سیه چرده ای، لاغراندامکی؛ نجاتم دهد از غم روزگار
به زهرش کنم تلخی غم علاج؛ به افعی پناهنده گردم ز مار
چو در پرتو آتش افتد به تاب؛ مُکم، قیرگون شیرۀ جان او
خزد، نرم نرمک به گور سیاه؛ سیه جسم بی جان پیچان او
دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غم پنهانی من گوش کنید.
قصه بی سر و سامانی من گوش کنید
گفت و گوی من و حیرانی من گوش کنید.
شرح این آتش جان سوز نگفتن تا کی؟
سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی؟.
به ادامه مطلب بروید...
| سلامی چو بوی خوش آشنایی | بدان مردم دیده روشنایی | |
| درودی چو نور دل پارسایان | بدان شمع خلوتگه پارسایی | |
| نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای | دلم خون شد از غصه ساقی کجایی | |
| ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا | فروشند مفتاح مشکل گشایی | |
| عروس جهان گر چه در حد حسن است | ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی | |
| دل خسته من گرش همتی هست | نخواهد ز سنگین دلان مومیایی | |
| می صوفی افکن کجا می‌فروشند | که در تابم از دست زهد ریایی | |
| رفیقان چنان عهد صحبت شکستند | که گویی نبوده‌ست خود آشنایی | |
| مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع | بسی پادشاهی کنم در گدایی | |
| بیاموزمت کیمیای سعادت | ز همصحبت بد جدایی جدایی | |
| مکن حافظ از جور دوران شکایت | چه دانی تو ای بنده کار خدایی |
قصه ی زندگی ام آن غم دیرینه ی من
چه کنم باز غمت صاحبِ این سینه ی من
شعرها گر بنویسد قلمم فصل خزان
عاقبت ابر بهاریست که بر دیده ی من
بیا ای جان نو داده جهان را / / ببر از کار عقل کاردان را
چو تیرم تا نپرانی نپرم / / بیا بار دگر پر کن کمان را
ز عشقت باز طشت از بام افتاد / / فرست از بام باز آن نردبان را
مرا گویند بامش از چه سویست / / از آن سویی که آوردند جان را
از آن سویی که هر شب جان روانست / / به وقت صبح بازآرد روان را
